Wonder
Een klein wondertje wat in mij groeit, het vergt al mijn energie. Ondanks dat ik soms echt even naar bed moet s’middags of weer snel naar het toilet moet rennen, geniet ik ervan. Ik had eigenlijk al opgegeven aan de droom om een kindje te krijgen puur uit liefde. Na ruim 3 jaar gingen we dan eindelijk voor hulp naar het ziekenhuis. Als ik ooit zwanger zou raken was dit door medische hulp. Nog 1 keer die maand voor het laatst mijn eisprong bijgehouden maar dat allerlaatste beetje hoop was niet genoeg om mijn best ervoor te doen. Met “mijn best ervoor doen” bedoel ik dus onder andere al die fabeltjes die je op het internet gek maken zoals een kussen onder je kont na de daad, geen koud water meer drinken, niet dit en niet dat… Ik had er geen zin meer in. Ik was toe aan iets anders, iets wat echt zou kunnen helpen. De medische wereld. We hadden onze eerste afspraak bij de gynaecoloog. Ik moest meteen onderzocht worden maar alles zag er prima uit. Ik was op dat moment 5 dagen overtijd maar dat was ik zo vaak dat ik er niet raar van opkeek. 3 jaar lang had ik elke maand wel een paar symptomen waarvan ik dacht: “zou het?!” en dan was het weer niet zo… Toen de gynaecoloog mij adviseerde om thuis toch een zwangerschapstest te doen vertelde ik haar dus dat ik daar niet meer in geloofde. Want waarom zou het dit keer wél raak zijn? Waarom zou ik mezelf weer die teleurstelling bezorgen van een negatieve test? Toch bleef het in mijn hoofd rond spoken en had ik van mezelf geleerd dat als ik geen negatieve test zag, ik de gedachte ook weer niet aan de kant kon schuiven om mijn menstruatie op gang te laten komen. Dus vooruit, 6 dagen overtijd en toch maar een zwangerschapstest. Ik kon mijn ogen niet geloven, ik was 1 streepje gewend en ik dacht dat ik heel lang moest wachten en dan toch teleurgesteld zou worden maar ik kreeg binnen enkele seconden 2 streepjes te zien die alsmaar duidelijker werden terwijl alles voor mij onduidelijker werd. Ik begreep er namelijk helemaal niks van. Net nu we eindelijk de grote stap hadden gezet om medische hulp te krijgen en juist nu dat we ons best niet hadden gedaan omdat ik er niet meer in geloofde. Klopte die test wel? Inmiddels zitten we alweer in de 4de zwangerschapsmaand en ik voel me zo gelukkig! Het heeft misschien lang geduurd maar toch voelt het nu als precies de juiste tijd om een kindje te krijgen. Ik sta natuurlijk anders in het leven dan 3 jaar geleden en het voelt gewoon goed nu. Het is nog steeds onvoorstelbaar dat er een wondertje in mijn buik aan het groeien is. Een wondertje dat mij laat inzien wat nu belangrijk is. Eerst moest ik altijd gelukkig zijn voor een ander maar nu is het mijn tijd, onze tijd. Nu mogen wij gelukkig zijn.
© Janis Di Dato