Nieuw begin
Ik heb alweer een tijdje niets meer geschreven… Iets met een druk leven sinds de bevalling. We zijn inmiddels verhuist en helemaal gesetteld in ons nieuwe huis! Man, man, man! Wat zijn wij door een stroeve periode gegaan van maart tot en met juli! We kregen te horen dat wij dit huis aangeboden kregen, wij waren de 4de kandidaat. Ik had het er een week eerder nog over met mama dat het jammer is dat wij dit huis niet hadden gekregen… Toen werd Ruben gebeld door de woningbouw met het nieuws dat de 3 mensen voor ons dit huis hadden geweigerd. Wij waren dus aan de beurt! Toen begon het avontuur. De oude bewoner moest een afspraak met ons maken zodat wij het huis konden bezichtigen. Wij kregen een telefoon nummer maar dit bleek een huis nummer en de meneer was al vertrokken naar Duitsland. Via de buren kwamen wij erachter dat zijn zoon ons het huis wel kon laten bezichtigen en toen zagen wij waarom de kandidaten voor ons het huis niet hadden geaccepteerd. We troffen een 38 jaar lang uitgeleefde woning aan. Het huis was vies en alles was stuk. In de badkamer zat geen eens een wasbak! De keuken viel van ellende uit elkaar en het toilet was betegeld in pistache groen, niet te spreken over het wasbakje die door de helft was. Wij konden natuurlijk, ondanks vele negatieve reacties, door de mankementen heen kijken en zagen een super ruime woning met 4 slaapkamers, een zolder met vaste trap, een ruime woonkamer en een bijkeuken. Een gezinswoning met een tuin én garage! In Sneek!! Na 4 en half jaar in Bolsward kwam daar eindelijk de intake gesprek voor een woning in Sneek! De woningbouw zou het huis helemaal opknappen zodat het weer een bewoonbaar huis zou worden en onder die voorwaarden hebben wij de woning geaccepteerd! Toen was het wachten geblazen. Maanden gingen voorbij… Ik heb volgens mij nog nooit zo vaak aan de telefoon gehangen met de woningbouw! Elke keer werd de streefdatum voor de sleutels weer verzet. Er moest dan natuurlijk ook veel gebeuren! Langzaamaan werd het krot weer een echte woning en 1 dag na het plaatsen van de keuken kregen wij dan eindelijk de sleutels! We waren er natuurlijk nog niet. Al die maanden hadden we natuurlijk verschillende hulptroepen ingeschakeld en gepland want we moesten zelf natuurlijk ook nog aan de slag! Met een baby verbouwen & verhuizen is niet echt iets wat ik zou aanraden maar na 4 en half jaar wachten zijn we het avontuur gewoon aangegaan! We hadden 1 week om te klussen én te verhuizen. Gelukkig had Benjamin nergens last van. Ik kon fijn bij papa en mama logeren de hele week. Dankzij mijn ouders, oom & beste vriend, Ruben zelf en zijn broers veranderde ons huis tot ons paleisje! En wat zijn wij blij en gelukkig! Lekker dichtbij de familie en alle voorzieningen in de buurt. Benjamin zal hier zeker niets missen! Wij zijn zo dankbaar dat we hier mogen wonen! We voelen ons al helemaal thuis! Ik schrijf dit nu vanuit mijn eigen schrijf kamertje, die hopelijk snel een babykamer wordt, haha.
Liefs,
Janis Di Dato