Mijn geluk

Het is diep in de nacht en ik slaap nog niet ik heb geen kracht meer in mijn lichaam in mijn hoofd steeds hetzelfde lied. De zon schijnt alweer door het raam gedachtes dwalen ver weg… Ik ben niet meer hier ik lig misschien in bed, maar ik ben weg.

Wat als morgen iemand mij ziet ik verschuil me achter een glimlach van verdriet. Alles is mijn schuld, ik heb dit zelf verdient. Een mes in mijn arm want praten durf ik niet.

Ik wil jou mijn verdriet besparen maar als ik dit niet met je deel kan ik niet slapen. Daarom lig ik wakker naar de muur te staren, mijn bloed druppelt als water. Misschien moet ik je dit toch vertellen, later… Dit is mijn eigen gevecht ik moet erover praten mezelf terug vinden, echt.

Wat als morgen iemand mij ziet, ik verschuil me achter een glimlach van verdriet. Alles is mijn schuld, ik heb dit zelf verdient. Een mes in mijn arm want praten durf ik niet.

Ik ben niet anders dan de anderen maar op school ging ik kapot, ik wilde mezelf nog veranderen maar dat gaf ik op. Had mijn hoofd niet bij de lessen schreef alleen maar heel veel teksten. Ik kreeg een schrift van mijn juf in ruil voor mijn messen, ik mocht van haar schrijven wanneer ik het nodig had. en kreeg toen weer hoop in mijn hart.

Wat als morgen iemand mij ziet ik verschuil me achter een glimlach van verdriet. Alles is mijn schuld, ik heb dit zelf verdient. Een mes in mijn arm want praten durf ik niet.

Een liefde was wat ik wilde, ben jaren verliefd geweest op een super lieve vrouw. Nu ik terug kijk voel ik dat ik nog steeds wel van haar hou. Ik wist niet meer wat liefde was, ik maakte nooit bij iemand kans. Besefte dat liefde niet alles was en ging weer naar school, een nieuwe klas. Daar was hij dan, het gebeurde onverwachts.

Wat als morgen iemand mij ziet ik verschuil me achter een glimlach van verdriet. Alles is mijn schuld, ik heb dit zelf verdient. Een mes in mijn arm want praten durf ik niet.

3 jaar verder en ik zit hier als overwonnen soms denk ik waar ben ik aan begonnen? Dit is wat ik wilde: huisje, boompje, beestje. Waarom is er altijd iemand die mij wil breken? Waarom ben ik niet goed genoeg? Gelukkig weet ik nu wel beter want ik verschuil me nu niet meer. Heb mijn messen ingeruild voor geluk, het raakt mij allemaal niet meer.

Wat als morgen niemand mij ziet ik verschuil me niet. Ik ben niet anders dan een ander, ik ben slechts een lied. Ik hoef voor niemand te veranderen, ik leef voor mijn eigen geluk. Want wat als het morgen wel lukt?

© Janis Di Dato