Deel 2

Ik sla de laatste bladzijde van deel 1 om en begin direct aan deel 2. Dat mijn leven een spannend en verrassend boek is, daar zijn we het allemaal over eens. Ik heb dankzij deel 1 geleerd om te accepteren wie ik ben. In eerste instantie een vrouw die nooit kinderen wilde. Een vrouw die geen toekomst zag en al zeker niet met een man. Ik ben in deel 1 zoveel veranderd. Er kwam een man in mijn leven die mij een kinderwens gaf. Een man die mij hoop in de toekomst gaf. Een man waarmee ik een kind heb gekregen. Diezelfde man heeft mij de ruimte gegeven om mij terug naar mezelf te laten keren. Naar de vrouw die ik in eerste instantie was maar met een aantal aanpassingen. Ik zag nog steeds een toekomst maar dit keer niet meer met een man. Ik had nog steeds een kinderwens maar ook dit, gaf ik op. Zodat ik volledig aan mijn eigen toekomst kon gaan werken. Een toekomst waarin ik mezelf zag met mijn prachtzoon aan mijn zijde en misschien ooit een vrouw. Ik was er zo klaar voor. Samen met mijn zoon mijn eigen huisje. Totdat ik weer met een positieve zwangerschapstest in handen stond. Hoe kon dat gebeuren? Ik was in paniek. Ik zag geen ruimte voor een tweede kind. Net nu ik het zo fijn had samen met mijn zoontje. Ik kon alleen maar huilen toen ik besefte dat de test weggooien dit niet ging oplossen. Het kindje zit er nog steeds en het groeit, het leeft. Een kindje die niet gepland was. Een kindje die niet bedoeld was maar een kindje die mij uitkoos als mama. Blijkbaar is het mij toch nog gegund. Nog 1 keer zwanger mogen zijn. Nog 1 keer alles mogen meemaken. Nog 1 keer… Nog 1 prachtkind. Een broertje of zusje voor Benjamin en ik besef dat ik die wens niet zomaar aan de kant mocht zetten. Ik mag het omarmen. Of ik twee kinderen kan opvoeden twijfel ik zeker niet aan. Het is moeilijk maar zeker niet onmogelijk. Er staat me nog 1 ding te doen voordat ik aan mijn toekomst mag werken en dat is een kind op de wereld zetten. Ik ga het weer flikken! Welkom lief kindje.

Liefs,

mama en je grote broer Benjamin.