De wens
Ik voel me al een paar weken raar. We hebben dit keer zo hard ons best gedaan om jou te mogen ontvangen. Om eindelijk beloond te worden met een geschenk uit de hemel. Want dat ben jij toch? Een wens, zo groot. We doen er alles aan om eindelijk die positieve test te mogen zien. Maar tot nu toe elke maand weer een teleurstelling. Soms heb ik even mogen genieten van de gedachten dat ik je eindelijk bij me had maar dat mocht helaas telkens niet zo zijn. Ik heb geleerd dat jij geen tijd kent, dat jij komt wanneer je er klaar voor bent. Wanneer God jou stuurt op aarde en die reis duurt lang. Voor ons nu al 2 jaar maar voor jou, die nog geen tijd kent, is het misschien maar heel eventjes. Ik heb je heel hard aangemoedigd en hartelijk verwelkomd maar jij liet me weten dat alles op zijn tijd komt. Wanneer jij er helemaal klaar voor bent om te komen. Deze maand, nu wij dit keer echt ons best hebben gedaan mag ik dan eindelijk voelen hoe mijn lichaam mij signalen geeft. Zo heb ik al gevoeld dat ik zere borsten heb en jeuk van mijn benen tot aan mijn buik. Ik heb lichte steekjes in mijn onderbuik en zo nu en dan val ik bijna om door mijn draaierige hoofd. Je hebt mij al voorbereid op de nog intensere symptomen die ik kan krijgen als jij er bent. Namelijk bijvoorbeeld misselijkheid. Ik denk dat ik die test wel heb doorstaan! Maandenlang was ik elke ochtend misselijk en moest ik als ik net uit bed kwam naar het toilet rennen om er vanaf te zijn. Het was mijn ochtendritueel geworden. De dokter kon mij er niet mee helpen en na een bloedonderzoek bleek ik gewoon gezond te zijn. Nu weet ik dat jij mij op de proef stelde. Ik neem alles voor lief en neem het er echt met liefde bij nu jij misschien naar mij toe komt. Wat zal ik huilen van geluk als ik dan eindelijk eens die positieve test in mijn handen mag hebben. Als ik dan eindelijk aan Ruben mag vertellen dat het trouwen toch nog eventjes moet uitgesteld worden om een goede reden, namelijk dat hij eindelijk papa mag worden. Mijn God, wat zal ik blij zijn. Die kriebels in mijn buik als ik aan je denk krijg ik elke keer. Voel jij die ook? Ik denk vaak aan je. Misschien wat te vaak maar er helemaal niet mee bezig zijn kan simpelweg niet. Afleiding zoeken en leuke dingen doen met elkaar, het vooral geen plicht maken maar er niet aan denken is gewoon zo moeilijk als de wens zo groot is. Als ik er zo klaar voor ben om je te mogen ontvangen en wij er aan toe zijn om ons leven compleet te maken dan is het moeilijk om er niet mee bezig te zijn in je hoofd. Mijn lichaam laat me in de steek als ik weer signalen voel die erop zouden kunnen duiden dat ik zwanger ben en uiteindelijk dan toch weer die rode druppels zie vloeien. Elke keer weer breekt mijn hart dan een stukje af. De ene keer wat minder dan de andere, dan denk ik “op naar de volgende ronde”… Het wachten is zwaar voor een mens die wel gebonden is aan tijd. Wat zal het toch lekker zijn als je geen tijd kent en gewoon op gevoel leeft. Ik heb een aantal maanden geleden een boek gekocht. Een sprookjesboek. Ook Al vind ik dat zelf ook leuk, hij ligt al klaar voor jou! Ik kan niet wachten om jou in slaap te lezen. Lief geschenkje uit de Hemel, kom maar gauw want ik wacht op jou.
© Janis Di Dato