Aftellen…

“Heeft de baby nog wel ruimte? Ik kan al twee weken niet slapen omdat ik mij daar zorgen over maak… Als ik op mijn linkerzij lig dan schopt ‘ie en als ik op mijn rechterzij ga liggen schopt ‘ie ook. Op mijn rug liggen mag niet en op mijn buik kon met 12 weken al niet meer.” Gelukkig was er niets aan de hand want de baarmoeder is net als een ballon met vocht heb ik mij laten vertellen. Als je die aan de ene kant indrukt, creëert ie vanzelf ruimte aan de andere kant. Nu kon ik heerlijk slapen. Ik negeerde de schopjes een beetje, het is gewoon een drukke baby wanneer ik juist moet rusten. Vannacht heb ik ervan genoten, ik viel in slaap met mijn hand op mijn buik. Ik voelde dat hij naar mijn hand toe draaide en toen rustig werd. Ik had vast een warme hand. Toen werd ik vanochtend wakker van een drukke baby die alweer wakker was, elke ochtend stipt om 9 uur schopt hij mij gewoon wakker! Gelijk heeft ‘ie. Ik moet ontbijten! Mijn derde trimester is vandaag begonnen. Nog maar 12 weekjes en dan kan ik hem eindelijk echt vasthouden! “Je mag nu gaan aftellen!” Staat overal in vrolijke letters. Ik was daar nog niet zo mee bezig, ik heb naast een paar logische klachtjes gewoon een heerlijke zwangerschap en geniet van elke beweging die ik voel. Het kamertje is al af, de box staat al te pronken in de woonkamer, de kinderwagen is er en de geboortekaartjes zijn stiekem ook al geregeld. Wat voelt dat goed! Ik heb gewoon 12 weken om te genieten van de baby in mijn buik! Ik wilde toen het kamertje af was het liefst daar slapen! Gewoon het logeerbed er even in zetten en daar slapen! Ik ga niet naar bed voordat ik eventjes in het kamertje heb gespiekt. Nog 12 weekjes met z’n tweeën maar ik zie ons al lopen met de kinderwagen in het park. Ik heb ondertussen al 4 keer de 3D echo opnieuw bekeken, hij lijkt op z’n papa. Aftellen… Ik wil nog helemaal niet aftellen! Aftellen betekent dat de baby er na 12 weken dus uit moet, van de hele zwangerschap is dát waar ik het meest tegenop zie! De bevalling. Het moment erna, dat ik de baby eindelijk mag vasthouden en iedereen mag vertellen wat zijn naam is lijkt me geweldig! Dat hij eindelijk al die kleertjes aan mag trekken en in dat geweldige kamertje mag slapen, verschoond worden en gewiegd worden kan ik ook niet op wachten. Maar de bevalling zelf… Daar wacht ik het liefst nog even 12 weken mee!

Liefs,

Janis Di Dato